Okolice
Wieś Dołhobyczów położona jest w województwie Lubelskim, powiecie Hrubieszowskim u podnóża Grzędy Sokalskiej, tuż przy granicy z Ukrainą. To właśnie dzięki temu wyjątkowemu położeniu, które wpłynęło na mieszanie się wielu kultur, narodowości oraz religii – Dołhobyczów jest idealnym miejscem zarówno do odpoczynku na łamach przyrody jak i aktywnego zwiedzania licznych zabytków.
Pierwsze wzmianki o Dołhobyczowie pochodzą już z około 1430 roku. W 1430 roku książęta bełscy przekazali wieś Mikołajowi Kinikowi a ten zaledwie kilka lat później (prawdopodobnie w roku 1437) sprzedał ją kanclerzowi mazowieckiemu Mikołajowi Mnichowi. W 1453 roku Dołhobyczów przeszedł we władanie Ścibora Rogali. W XVI i XVII wieku, Dołhobyczów kilkukrotnie zmieniał właścicieli. Jednocześnie ziemie te były najeżdżane przez wojska tatarskie, kozackie, moskiewskie oraz szwedzkie. Około połowy XVIII wieku wieś trafiła w ręce rodziny Stróżewskich, którzy 1782 roku odsprzedali wieś Andrzejowi hr. Rastawieckiemu herbu Sas. W 1809 roku wieś należała do wdowy po hr. Andrzeju Rastawieckim, Katarzyny. Po śmierci Katarzyny Rastawieckiej, wieś została odziedziczona przez Ludwika Rastawieckiego. Ludwik zmarł w roku 1847 a majątek został odziedziczony przez Edwarda Rastawieckiego (1805-1874) – znanego historyka sztuki, kolekcjonera i archeologa. To właśnie w okresie posiadania Dołhobyczowa poprzez rodzinę Rastawieckich, wieś przechodziła okres swojej świetności a apogeum przypadło w czasie życia Edwarda. Tuż przed śmiercią Edwarda Rastawieckiego, w 1870 roku Dołhobyczów odkupił pełnomocnik Rastawieckich, warszawski bankier Mieczysław Epstein, który z kolei w 1896 roku sprzedał wieś Władysławowi i Marii Świerzawskim. Świerzawscy byli ostatnimi właścicielami Dołhobyczowa. W 1946 roku tereny te upaństwowiono i utworzono w ich miejscu PGR.
Dziś ta położona w uroczym zakątku kraju miejscowość, oferuje wspaniałe spędzenie wolnego dla turystów – zarówno tych którzy poszukują ciszy i spokoju na łamach natury jak i tych szukających aktywnego wypoczynku połączonego ze zwiedzaniem.
Dodatkowo w 2012 roku planowane jest otwarcie drogowego przejścia granicznego z Ukrainą: Dołhobyczów-Uhrynów.
Co jeszcze warto zobaczyć:
Dołhobyczów:
-kościół rzymskokatolicki w stylu neogotyckim z 1911-1914 r. pw. Matki Boskiej Częstochowskiej
-cerkiew prawosławna pw. św. Symeona Słupnika z 1904 r.
-cmentarz prawosławny z XIX w
-wzgórze pocerkiewne z pozostałościami cmentarza z XV w.
- kapliczka z 1858 r
-przejście graniczne z Ukrainą:
Chłopiatyn:
-drewniana cerkiew grekokatolicka pw. Ducha Świętego z 1863 roku
Dłużniów:
- drewniana cerkiew z 1882 roku pw. Podwyższenia Krzyża Świętego wraz z przycerkiewną bramą i dzwonnicą. Jest to jedna z największych cerkwi drewnianych w kraju
Kadłubiska:
- popałacowy park z XVII w.
Korczmin:
- najstarsza cerkiew prawosławna na Lubelszczyźnie
Kryłów:
- rzeka bug
- ruiny zamku
Liski:
-kaplica z 1846 roku pw. Świętego Floriana
-drewniana cerkiew pw. Jana Chrzciciela z 1872 roku
Myców:
-drewniana cerkiew pw. św. Mikołaja z 1865 roku
Oszczów:
-pozostałości dworu obronnego, z XVI w.
-drewniany kościół rzymskokatolicki z 1949roku wzniesiony na fundamentach świątyni z XVIII wieku
-dwór murowany z XVIII wieku
Poturzyn:
-park
- krajobrazy rozciągające się wokół parku
Sulimów:
- drewniana cerkiew pw. Jana Ewangelisty z 1867 roku
Żabcze:
- obelisk w miejscu narodzin Bolesława Prusa
Żniatyn:
- barokowy kościół rzymskokatolicki z 1790 roku pw. św. Michała Archanioła